Berriro gertatuko ez zaizun ametsa bezalakoa zara,
zerua zeharkatzen duen izar erraldoia bezalakoa zara. Bakarrik sentitzen ez den hegazti hori bezalakoa zara. Urdaila ondoeza hori bezala, nahi ez duzun gauz bat entzuten duzunean. Bizitzan behin bakarrik gertatzen den aukera hori bezalakoa eta ez duzula huts egiten beldurra dela eta. Inoiz ez nun imajinatu bezalakoa zara, baina gertatu zitzaidana. Zinen, zu eta zu izango zara, nire eguneko azken pentsamendua. Bere etxea ez duen aurkitzen, inurria bezalakoa zara. Tximeleta hori bezalakoa, metamorfosia egiten, hain txikia, baina ederra. Haurraren haserrea, erantzuna ezetz denean. Poesi motzena, baina denetakoetatik, ederrena. Zeruko izar hori bezalakoa, bakarrik, baina disdiratsua. Irterarik gabeko tunela bezalakoa, baina atzeko planoan argi apur bat ikusten duzu. Uraren zati hori zara, non bi itsasoak elkartzen diren. Hain ederra zinen, ezin duzula amestu. Azken besarkada hori, indartsu hori, ez duzuna berriro emango. Agur hori, ez zenuena inoiz esan, baina behar egin zenuen. Ez dakit zer zinen, baina, faltan botatzen zaitut. |